Ulga za złe długi a podatek dochodowy
Ulga za złe długi od 01.01.2020 dotyczy podatków dochodowych PIT i CIT. Wcześniej ulga ta była przypisana tylko do podatku VAT. Ulga ta jest swego rodzaju preferencją w podatkach, której celem jest zwiększenie płynności przedsiębiorstw poprzez ograniczenie zatorów płatniczych. Ulga za złe długi a podatek dochodowy – więcej informacji w poniższym artykule.
Po co wprowadzono ulgę za złe długi w podatkach dochodowych?
Ulga za złe długi w podatkach dochodowych została wprowadzona nowelizacją Ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych. Modyfikacji uległy również przepisy w Ustawie o PIT, Ustawie o CIT oraz Ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Głównym założeniem jest ochrona wierzycieli poprzez zastosowanie rozwiązań, które pozwolą rozliczyć ulgę za złe długi. Wprowadzona ulga ma zmobilizować dłużników do zapłaty w terminie oraz zniechęcić do wydłużania terminów.
Od początku 2020 roku wierzyciele zgodnie z nowymi przepisami będą mogli pomniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę wierzytelności (wykazaną uprzednio jako przychód), w przypadku gdy nie została ona uregulowana bądź zbyta lub zwiększyć poniesioną stratę. Dotyczy to jakiejkolwiek formy w ciągu 90 dni, które upłynęły od terminu płatności wierzytelności widocznego na fakturze (rachunku) lub umowie. Dłużnik będzie musiał nieuregulowaną w ciągu tego terminu kwotę (zaliczoną uprzednio do kosztów uzyskania przychodów) doliczyć do podstawy opodatkowania.
Dla kogo przewidziana jest ulga za złe długi?
Aby móc skorzystać z ulgi za złe długi konieczne jest spełnienie następujących przesłanek łącznie:
- dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego, restrukturyzacyjnego bądź w trakcie upadłości na dzień ostatni miesiąca, który poprzedza dzień złożenia rocznego zeznania,
- wierzytelność dotyczy zawartej transakcji handlowej przez podatników w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczej, a przychody podlegają opodatkowaniu na terenie RP,
- od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy, która dokumentuje wierzytelność nie minęły 2 lata. Okres 2 lat jest liczony od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce wystawianie faktury (rachunku) bądź zawarcie umowy.
Niespełnienie powyższych warunków skutkować będzie brakiem możliwości skorzystania z ulgi za złe długi. Również podmioty powiązane nie będą mogły skorzystać z ulgi.
Co w przypadku uregulowania wierzytelności po dokonaniu korekty zeznania?
Jeżeli wierzyciel i dłużnik dokonali odpowiednio pomniejszenia i zwiększenia podstawy opodatkowania o kwoty nieuregulowanych płatności a następnie wystąpiła zapłata (po zakończeniu roku podatkowego), wówczas:
- wierzyciel zobowiązany jest powiększyć podstawę opodatkowania bądź zmniejszyć stratę. Jeżeli wierzytelność jest większa od straty, wówczas należy zwiększyć podstawę opodatkowania.
- dłużnik musi zmniejszyć podstawę opodatkowania lub zwiększyć stratę. Gdy kwota będzie wyższa od podstawy, wówczas pomniejszenie nieodliczonej wartości w okresie nie dłuższym niż 3 lata (liczone od końca roku kalendarzowego, w którym powstało prawo do zmniejszenia).
Powróć na bloga i zobacz pozostałe nasze wpisy!
Data publikacji: 30.01.2020