Forfaiting

Co to jest forfaiting?

Z pojęciem forfaitingu spotkać można się przy operacjach zagranicznych i ich rozliczeniach. Forfaiting jest bowiem bezgotówkową formą zapłaty w takich transakcjach. To instrument finansowania handlu międzynarodowego. Prowadząc transakcje z zagranicznymi kontrahentami (eksportując towary bądź świadcząc usługi) i rozliczając się z obcej walucie należy liczyć się z wahaniami w kursach walut.

Ryzyko kursowe jest większe szczególnie gdy mowa o dokumentach wystawionych z odroczonym terminem płatności. Przedsiębiorca, który przeprowadza takie transakcje może otrzymać należność o wiele niższą w porównaniu z tą, jaką otrzymałby w dniu sprzedaży. Aby uchronić się przed wahaniami kursowymi i nie stracić na transakcji, dodatkowo zachować płynność finansową warto rozważyć usługę forfaitingu.

Jakie są strony forfaitingu?

Umowa forfaitingu obejmuje takie strony jak forfaitera i forfetystę. Najczęściej rolę forfaitera pełni bank, który dyskontuje wierzytelności eksportowe (odpowiednio zabezpieczone przez bank importera) dokonując wypłaty za wyeksportowane towary potrącając odsetki dyskontowe. Forfaiter wykupuje należności za odpowiednią opłatę. Rolę forfetysty pełni przedsiębiorca (eksporter), który wystawia fakturę z odroczonym terminem płatności. Kontrahentem jest zagraniczny nabywa towarów lub świadczonych usługi od forfetysty.

Jakie są etapy forfaitingu?

Umowa forfaitingu pozwala przenieść ryzyko wahania kursowego i niewypłacalności dłużnika z wierzyciela (forfetysty) na instytucję forfaitingową (forfaitera – najczęściej bank). W praktyce forfaiting wiąże się z wypełnieniem określonych kroków:

Eksporter zawiera umowę handlową w kontrahentem, który staje się dłużnikiem.
Przedsiębiorca dostarczający towary za granicą bądź świadczący określone umową usługi zawiera z bankiem lub inną instytucją finansową umową forfaitingu.
Forfaiter wykupuje wierzytelność przed terminem płatności (pobiera odsetki dyskontowe i przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika).
Forfetysta dostarcza towary lub świadczy usługi.
Nabyta wierzytelność zostaje zabezpieczona przez poręczenie lub awal. Takiego zabezpieczenia udziela bank dłużnika (jest awalistą). Dokumenty będące poświadczeniem poręczenia lub awalu dostarcza forfaiterowi kontrahent zagraniczny. Jest to podstawa do zawarcia umowy forfaitingowej.
Forfaiter wypłaca kwotę wierzytelności uprzednio pomniejszoną o własną prowizję forfetyście. Eksporter zachowuje płynność finansową a jego rola w procesie forfaitigu się kończy.
Ostatni krok to wypłata należności forfaiterowi przez dłużnika lub jego poręczyciela.